ساده ترین برنامه که میتوان در محیط آردوینو نوشت بصورت زیر است:
void setup()
{
//put your setup code here to run once
}
void loop()
{
//put your main code here to run repeatedly
}
هربرنامه ساده یا پیچیده آردوینو، باید دارای 2 تابع ویژه به نامهای setup و loop باشد:
دستوری که برایش تعریف می کنیم را «فقط یکبار انجام می دهد».
دستوری که برایش تعریف می کنیم را «آن قدر تکرار میکند تا بگوییم کافی است».

دو پرانتز که به صورت () بعد از کلمات setup و loop آمده است یعنی setup و loop کلمات عادی نیستند بلکه «تابع» هستند:
تابع یعنی چیزی که مانند یک دستگاه، کار مشخصی را که برایش تعریف کرده ایم انجام میدهد یعنی داده ای را از ما میگیرد وسپس عملیاتی را روی داده انجام میدهد و در آخر نتیجه را به ما برمیگرداند.
مجدداً به متن برنامه مراجعه کنید:
void setup()
{
//put your setup code here to run once
}
void loop()
{
//put your main code here to run repeatedly
}
یک علامت به شکل } بعد از کلمه setup قرارگرفته است. علامت } نشانه شروع محدوده ای است که هر دستوری داخل این محدوده نوشته شود، توسط تابع setup اجرا میشود. انتهای این محدوده را با علامتی برعکس، به شکل { نشان میدهیم. بطور خلاصه، دستوراتی که بین دو علامت } و { بیایند، به ترتیب و از بالا به پایین، «فقط یک بار» توسط تابع setup اجرا میشوند. به محدوده بین {} بدنه تابع می گوییم.
بعد از تابع loop نیز علایم } و { دیده میشوند: نقش آنها مثل قبل است و محدوده شروع و پایان دستوراتی را نشان میدهند که توسط تابع loop اجرا میشوند. دستوراتی که بین دو علامت } و { بیایند، به ترتیب و از بالا به پایین، «به دفعات نامحدود» توسط تابع loop اجرا میشوند.
بنابراین تفاوت اصلی تابع loop با تابع setup آن است که:
تابع setup دستورات داخل { } را فقط یک بار اجرا میکند ولی تابع loop دستورات داخل { } را نه فقط یک بار، بلکه آنقدر تکرار میکند که بگوییم کافی است.
(منبع: کتاب کلید آردوینو)